ಯಾರದ್ದೋ ಬದುಕನ್ನು
ನೋಡುವಾಗ
ಯಾರದ್ದೋ ಮಾತುಗಳನ್ನು
ಕೇಳುವಾಗ
'ಅವರು' ಇಲ್ಲವಾದುದಕ್ಕೆ
ಇವರು ಹಂಬಲಿಸುವಾಗ
ನನಗೂ ಉತ್ಕಟವಾಗಿ
ಅನ್ನಿಸುವುದುಂಟು;
ನನಗೂ ಎಂದು
ಆ ' ಇಲ್ಲವಾಗುವಿಕೆ'
ಆ ಶೂನ್ಯ
ಲಭ್ಯವಾಗುವುದೆಂದು?.

ಬಹುಶಃ ಆಗಲಾದರೂ ನಾನು
'ಅವರನ್ನು'
ಉತ್ಕಟವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಬಹುದು,
ಅವರಿಗಾಗಿ
ಹಂಬಲಿಸಬಹುದು,
ಅವರು ಇಲ್ಲದಿರುವುದಕ್ಕೆ;
ಎಲ್ಲರೂ ಗಮನಿಸುವಂತೆ
ಕೊರಗಬಹುದು ಎಂದು.

ಕಣ್ಣೆದುರಿರುವಾಗ ಯಾಕೋ
ಭಾವ ಉಕ್ಕುತ್ತಿಲ್ಲ.